Zdolność pobudzania apetytu przez leczniczą marihuanę jest częścią popularnej dziś kultury „munchies” (dosł. „przekąski”). Leczenie wyniszczenia było swego czasu jedną z najmniej kontrowersyjnych terapii marihuaną, choć nie oznacza to, że było ono terapią najlepiej zrozumianą.
Niektóre formy wyniszczenia, zwłaszcza te związane z zaawansowanym stadium nowotworów, mogą nie reagować na kurację konopiami.
Badania kliniczne – prowadzone w 2006 roku przez grupę badawczą Marihuana w Leczeniu Wyniszczenia z udziałem pacjentów z silnie rozwiniętym rakiem – zostały przerwane, ponieważ marihuana nie wykazywała terapeutycznej przewagi nad placebo, a jednocześnie wywoływała więcej skutków ubocznych.
Pomimo że był to pojedynczy test, podsumowujący go raport wielokrotnie cytowano jako dowód na to, że marihuana jest mało skuteczna w leczeniu związanego z chorobą nowotworową wyniszczenia, choć sprawa ta wcale nie jest tak jednoznaczna.
Historia stosowania
Już starożytni Chińczycy i Hindusi stosowali konopie do pobudzania apetytu. W ajurwedyjskich tekstach natury medycznej konopie pojawiają się jako środek rozpalający „trawienny ogień”.
Produkty na bazie konopi używali także Brytyjczycy, którzy uciekając się do alternatywnych metod, pobudzali w ten sposób apetyt swoich pacjentów.
Współczesny ruch na rzecz stosowania marihuany medycznej rozpoczął się na początku lat osiemdziesiątych XX wieku, kiedy odkryto, że zwiększa ona apetyt u pacjentów cierpiących na AIDS.
Charakterystyka
Zespół wyniszczenia, zwany również kacheksją, objawia się wychudzeniem, osłabieniem i uczuciem zmęczenia.
Ponadto charakteryzuje się zmniejszeniem objętości mięśni, któremu może – lecz nie musi – towarzyszyć utrata podskórnej tkanki tłuszczowej.
Kacheksja to znacznie więcej niż utrata apetytu, ponieważ związana jest z nią utrata wagi, odpowiadająca chociażby za drastyczne zmiany w wyglądzie pacjentów w późnym stadium raka i AIDS.
Oprócz pacjentów nowotworowych i osób z AIDS, zespół wyniszczenia dotyka także ludzi chorujących na:
- stwardnienie rozsiane,
- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP),
- gruźlicę.
W 2013 roku lista leków zatwierdzonych przez amerykańską Agencję Żywności i Leków (FDA) w leczeniu kacheksji była pusta, ale kilka środków przechodziło testy niezbędne do ich zatwierdzenia do użytku.
Kluczowym w powodzeniu kuracji skutkiem jest tu bez wątpienia odwrócenie procesu utraty masy mięśniowej.
Skuteczność
Marihuana jest skuteczna w leczeniu kacheksji, choć wyniki badań klinicznych nie wskazują jednoznacznie na to, czy lepsze efekty osiąga się, łącząc THC i CBD, czy stosując wyłącznie tetrahydrokannabinol (THC).
Stosowanie dużych dawek prowadzi do wykształcenia się tolerancji. zmniejszającej zdolność marihuany do pobudzenia apetytu. Nowe badania, przeprowadzone przez naukowców z Izraela, wykazały, że wielu pacjentom nowotworowym udało się zredukować poziom masy ciała dzięki paleniu marihuany w ramach terapii paliatywnej przez okres ośmiu tygodni. Co więcej, marihuana pozytywnie wpłynęła także na inne wyniki badanych. Inhalacje z marihuanowej pary w tym przypadku były mniej skuteczne.
Proponowany schemat działania
Głównym modulatorem spożywania przez nas pokarmu jest układ endokannabinoidowy. Kannabinoidy stymulują znajdujące się w podwzgórzu i strukturach móżdżku receptory odpowiedzialne za regulację apetytu, a fitokannabinoidy wpływają na aktywność cytokin.
Cytokiny to między innymi interleukiny czy interferon – cząsteczki odpowiadające za sygnalizację i modulujące aktywność układu odpornościowego.
Tymczasem możliwe jest, że przyczyną kacheksji (wyniszczenia) jest właśnie związana z aktywnością cytokin reakcja zapalna. Zdolność kannabinoidów do wpływania na jej przebieg jest obecnie przedmiotem badań.
Dawkowanie
Rzucanie się na przekąski („munchies”) to odpowiedź na przyjęcie dużej dawki marihuany, pojawia się najczęściej po około 90 minutach.
Opóźnione działanie może wynikać z faktu, iż przekraczające optimum dawki są na tyle duże, że zaczynają działać dopiero wtedy, gdy część narkotyku zostanie zmetabolizowana.
Aby pobudzić apetyt, wystarczy przyjąć niewielką dawkę medycznej marihuany.
Marinol – syntetyczna forma THC wydawana na receptę – leczy kacheksję w małych, niepowodujących psychoaktywnych efektów dawkach (2,5 mg przyjmowanych przed posiłkami).
Warto dodać, że odmiany bogate w beta-kariofilen powinny szczególnie stymulować apetyt, a jednocześnie korzystnie wpływać na mechanizmy immunologiczne leżące u podstaw zespołu wyniszczenia.
Metody przyjmowania
Doustnie – Zarówno marihuana przyjmowana doustnie, jak i pod językiem, jest skuteczna w walce z wyniszczeniem.
Odparowywanie i palenie – Jeśli nie cierpimy na problemy związane z płucami, powinniśmy rozważyć inhalację, która umożliwi nam szybsze rozwoje apetytu przy użyciu bardzo niewielkiej dawki marihuany.
Wskazane chemotypy
W celu pobudzenia apetytu i leczenia kacheksji stosuje się głównie odmiany o dużym stężeniu THC.
Kolejna cecha pożądanych odmian to wysoka zawartość beta-kariofilenu.
Istnieją także alternatywne kannabinoidy, takie jak CBDV, które przynoszą różne rezultaty.
Niektóre badania sugerują, że CBG (kannabigerol) może mieć pozytywny wpływ na leczenie kacheksji. GW Pharmaceuticals złożyło nawet wniosek patentowy na stosowanie CBG w przypadku agonizmów receptorów CB1 i CB2, w schorzeniach takich jak kacheksja.
Popularne odmiany
Wszystkie odmiany o dominującej obecności THC mogą mieć wpływ na apetyt. Kierując się zapachem, warto zwrócić uwagę na pieprzny zapach charakterystyczny dla szczepów o wysokiej zawartości beta-kariofilenu. Najbardziej znana „pieprzna” odmiana konopi to legendarna Panama Red. Inny popularny szczep to meksykański Super Skunk.