Hindu Kush to najprawdziwszy kush, co znaczy, że bardzo silnie różni się od „kushu” z najwyższej półki, cieszącego się obecnie ogromną popularnością w amerykańskich punktach sprzedaży. Co ciekawe, pod wieloma względami Hindu Kush bliżej jest do starych afrykańskich odmian niż samej Afgani #1. Prawdziwe odmiany kush uprawiano nie po to, by palić kwiaty, ale by z wysuszonych i odsianych główek trichomów przygotować haszysz. Widzimy więc, że nawet jeśli ta odmiana daje nam obraz tego, co pali się w Azji Środkowej, my sami nie palimy jej w pierwotny, oryginalny sposób.
Zastosowanie medyczne
Hindu Kush jest używana w podstawowym zakresie leczenia jako środek na bóle pleców, problemy ze snem czy brak apetytu. Odmiany Hindu Kush produkują czasem rzadkie kannaboidy, takie jak CDBV czy THCV. Zarówno w Europie, jak i w Ameryce Północnej szczepy te są jednak tak rzadko spotykane, że laboratoria nie mogą potwierdzić ich obecności. Jeśli jednak w zachodnich odmianach udałoby się odnaleźć te substancje, znacznie zwiększyłoby to ich leczniczą wagę.
Większość przedstawicieli szeroko pojętego świata Zachodu uznaje Hindu Kush za odmianę szorstką i palącą. Tymczasem oryginalne Hindu Kush łagodnieje w procesie ekstrakcji. Palenie kwiatów tej odmiany i skarżenie się na nieprzyjemne doznania przypomina więc nieco jedzenie surowego czosnku i narzekanie na jego ostry smak. Niemal wszystkie odmiany konopi z Azji Środkowej uprawia się wyłącznie w celu dalszej ekstrakcji.
Haszysz przesiewa się na sucho przez tkaninę. Wcześniej jednak zebrane konopie suszy się, aby łatwiej wydobyć z nich trichomy. Po oddzieleniu trichomów pozostały proszek żywiczny przesiewa się ponownie, tak, aby pozbyć się jak najwięcej roślinnego materiału. Celem bowiem jest uzyskanie jak najczystszych główek z gruczołami.
Hindu Kush to więcej niż jedna odmiana. W latach siedemdziesiątych XX wieku istniało najprawdopodobniej kilkadziesiąt zaaklimatyzowanych rodzimych szczepów rozsianych na ziemiach od granic pakistańskiego Kaszmiru aż po Afganistan. Pobożni wyznawcy fatw potępiający stosowanie konopnej żywicy mogli zniszczyć sporo z nich. Ale sporej części udało się przetrwać.
Hindu Kush – właściwości
| TYP | Szerokolistna odmiana lokalna |
| GATUNEK | Cannabis indica, podgatunek afghanica |
| POCZĄTKI UPRAWY | Prawdopodobnie pierwsze odmiany zaczęto uprawiać już w XIII wieku |
| RODOWÓD GENETYCZNY | Afgańska lub pakistańska roślina uprawiana w celu produkcji haszyszu |
| PODOBNE ODMIANY | Afghan, AfPak, Hindu Skunk |
| DOSTĘPNOŚĆ | Powszechnie dostępne nasiona Hindu Kush i sadzonki. |
| POZIOM TRUDNOŚCI UPRAWY | Niski, choć należy kontrolować wilgotność, aby uniknąć spleśnienia |
| AROMATY | Subtelny zapach kadzidła i przypraw z dominującą nutą świeżego haszyszu. W skład obecnych w odmianach Hindu Kush terpenów wchodzą mircen, beta-kariofilen i limonen. Należy pamiętać, że szczepy te nie zyskały popularności dzięki kuszącym aromatom. Niektóre lokalne „kushe” mogą nawet pachnieć ropą naftową. |
| SMAK | Haszyszowy, ziemisty, nieco ostry. |
| MOC | Chociaż zdarzają się fenotypy osiągające ponad 20% stężenia THC, w przypadku większości autentycznych okazów poziom tetrahydrokannabinolu wynosi między 12% a 16% |
| TRWAŁOŚĆ EFEKTÓW | Bardzo długotrwałe |
| PSYCHOAKTYWNOŚĆ | Silne, charakterystyczne dla indiki upojenie. Działanie tej odmiany w dużej mierze opiera się na „przyklejeniu” pacjenta do kanapy. |
| ANALGEZJA | Zażycie tej odmiany to świetny sposób na ukojenie mięśni bolących po długiej górskiej wędrówce. Należy pamiętać, że główną rolą tej odmiany było czynienie ciężkiej pracy fizycznej lżejszą i łatwiej znośną . |
| ROZLUŹNIENIE MIĘŚNI | Dobre działanie |
| DYSOCJACJA | Niewielka, z wyjątkiem ogólnej „kondensacji myśli” |
| POBUDZENIE | Niskie |
| SENNOŚĆ | Hindu Kush świetnie sprawdza się w nocy. |