hindu kush odmiany marihuany

Hindu Kush

Hindu Kush to najprawdziwszy kush, co znaczy, że bardzo silnie różni się od „kushu” z najwyższej półki, cieszącego się obecnie ogromną popularnością w amerykańskich punktach sprzedaży. Co ciekawe, pod wieloma względami Hindu Kush bliżej jest do starych afrykańskich odmian niż samej Afgani #1. Prawdziwe odmiany kush uprawiano nie po to, by palić kwiaty, ale by z wysuszonych i odsianych główek trichomów przygotować haszysz. Widzimy więc, że nawet jeśli ta odmiana daje nam obraz tego, co pali się w Azji Środkowej, my sami nie palimy jej w pierwotny, oryginalny sposób.

Zastosowanie medyczne

Hindu Kush jest używana w podstawowym zakresie leczenia jako środek na bóle pleców, problemy ze snem czy brak apetytu. Odmiany Hindu Kush produkują czasem rzadkie kannaboidy, takie jak CDBV czy THCV. Zarówno w Europie, jak i w Ameryce Północnej szczepy te są jednak tak rzadko spotykane, że laboratoria nie mogą potwierdzić ich obecności. Jeśli jednak w zachodnich odmianach udałoby się odnaleźć te substancje, znacznie zwiększyłoby to ich leczniczą wagę.

Większość przedstawicieli szeroko pojętego świata Zachodu uznaje Hindu Kush za odmianę szorstką i palącą. Tymczasem oryginalne Hindu Kush łagodnieje w procesie ekstrakcji. Palenie kwiatów tej odmiany i skarżenie się na nieprzyjemne doznania przypomina więc nieco jedzenie surowego czosnku i narzekanie na jego ostry smak. Niemal wszystkie odmiany konopi z Azji Środkowej uprawia się wyłącznie w celu dalszej ekstrakcji.

Haszysz przesiewa się na sucho przez tkaninę. Wcześniej jednak zebrane konopie suszy się, aby łatwiej wydobyć z nich trichomy. Po oddzieleniu trichomów pozostały proszek żywiczny przesiewa się ponownie, tak, aby pozbyć się jak najwięcej roślinnego materiału. Celem bowiem jest uzyskanie jak najczystszych główek z gruczołami.

Hindu Kush to więcej niż jedna odmiana. W latach siedemdziesiątych XX wieku istniało najprawdopodobniej kilkadziesiąt zaaklimatyzowanych rodzimych szczepów rozsianych na ziemiach od granic pakistańskiego Kaszmiru aż po Afganistan. Pobożni wyznawcy fatw potępiający stosowanie konopnej żywicy mogli zniszczyć sporo z nich. Ale sporej części udało się przetrwać.

Hindu Kush – właściwości

TYPSzerokolistna odmiana lokalna
GATUNEKCannabis indica, podgatunek afghanica
POCZĄTKI UPRAWYPrawdopodobnie pierwsze odmiany zaczęto uprawiać już w XIII wieku
RODOWÓD GENETYCZNYAfgańska lub pakistańska roślina uprawiana w celu produkcji haszyszu
PODOBNE ODMIANYAfghan, AfPak, Hindu Skunk
DOSTĘPNOŚĆPowszechnie dostępne nasiona Hindu Kush i sadzonki.
POZIOM TRUDNOŚCI UPRAWYNiski, choć należy kontrolować wilgotność, aby uniknąć spleśnienia
AROMATYSubtelny zapach kadzidła i przypraw z dominującą nutą świeżego haszyszu. W skład obecnych w odmianach Hindu Kush terpenów wchodzą mircen, beta-kariofilen i limonen. Należy pamiętać, że szczepy te nie zyskały popularności dzięki kuszącym aromatom. Niektóre lokalne „kushe” mogą nawet pachnieć ropą naftową.
SMAKHaszyszowy, ziemisty, nieco ostry.
MOCChociaż zdarzają się fenotypy osiągające ponad 20% stężenia THC, w przypadku większości autentycznych okazów poziom tetrahydrokannabinolu wynosi między 12% a 16%
TRWAŁOŚĆ EFEKTÓWBardzo długotrwałe
PSYCHOAKTYWNOŚĆSilne, charakterystyczne dla indiki upojenie. Działanie tej odmiany w dużej mierze opiera się na „przyklejeniu” pacjenta do kanapy.
ANALGEZJAZażycie tej odmiany to świetny sposób na ukojenie mięśni bolących po długiej górskiej wędrówce. Należy pamiętać, że główną rolą tej odmiany było czynienie ciężkiej pracy fizycznej lżejszą i łatwiej znośną .
ROZLUŹNIENIE MIĘŚNIDobre działanie
DYSOCJACJANiewielka, z wyjątkiem ogólnej „kondensacji myśli”
POBUDZENIENiskie
SENNOŚĆHindu Kush świetnie sprawdza się w nocy.